ഹൃദയകവാടം തുറന്നുവച്ചു,
അറകളോരോന്നും തുറന്നുവച്ചു.
ശുദ്ധ,മശുദ്ധമിടകലര്ന്നു,
നീലിച്ചു നീലിച്ചു തണുത്തുറഞ്ഞു.
തണുപ്പിലോ തനിച്ചായിരുന്നു.
ഹൃദയം തുരന്ന് പുറത്തെടുത്തു
വിഷക്കല്ലൊരെണ്ണം തുന്നിവച്ചു.
വിളർത്ത് വെളുത്ത് തണുത്തുറഞ്ഞു,
ആ തണുപ്പിലും തനിച്ചായിരുന്നു.
Friday, November 25, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
19 comments:
തണുപ്പിലും തനിച്ചായിരുന്നു
നല്ല വരികള്
തനിച്ചിരിപ്പിണ്റ്റെ കവിത, അല്ലേ?
verthe pareekshikkanda vishakkallu thunnivechitto hridayam thurannuvechitto... ottakkirikkumbm kooduthal novum.... underrrrrrrrrrrrrrrshhttand...
kollaam but it hurts
verthe pareekshikkanda vishakkallu thunnivechitto hridayam thurannuvechitto... ottakkirikkumbm kooduthal novum.... underrrrrrrrrrrrrrrshhttand...
kollaam but it hurts
നല്ലത്....
കൊള്ളാം..
മനോഹരം
തണുപ്പിലും..തനിച്ച്..!
എല്ലാ തണുപ്പുകളിലും തനിച്ചാവുന്നു.
തണുത്തുറഞ്ഞ് തനിച്ചിരുന്നു..!
ഹൊ..എനിക്ക് പിന്നേം തണുക്കുന്നു..!
ആ തണുപ്പിലും തനിച്ചായിരുന്നു
ഏകാന്തതയുടെ അപാരതീരം !!!
എവിടെയാണ് ഹൃദയതത്തിലാണോ,
അതോ ബോധി വൃക്ഷ ചുവട്ടിലാണോ !!!
നല്ല കവിത
കവിതയുടെ കുളുര് വിരലുകള് നെറ്റിയില് തലോടുന്നു ,തണുപ്പ് പിന്നെയും തണുപ്പ്...
ഏകാന്തത യുടെ ദുഃഖം - നന്നായിരിക്കുന്നു
ഹാ..ഊര്ന്നൂര്ന്ന് വീഴുന്ന വരികള് ...
കൊളളാം
തണുത്തുറഞ്ഞു ഞാനും ..ആശംസകള് .
നല്ല വരികള്
Post a Comment